انتقاد تند روزنامه اطلاعات از رئیس فراکسیون فرهنگیان مجلس - بیست آمار

جناب رییس، خود مدت زمان مدیدی- که از آن موقع کمتر از یک دهه می گذرد- سکان دار وزارت آموزش و پرورش بوده اند و بعید می کند که در این مدت، پس از کناره گیری ایشان، ناگهان هزاران معلم کلاس درس را خالی نموده و به شغل شریف دیگری روی آورده باشند!

این، عادت مألوف و طریق معهود بسیاری از مسئولان است، که با فرافکنی- و به ادبیات خودشان، فرار به جلو! - به محض ترک جایگاه مسئولیت (بخوانید جلوس بر کرسی دیگر)، یادشان می افتد که سِمت قبلی چقدر مسائل داشته و دارد!؛ تو گویی کمترین گرد غباری از کاستی های فعلی، دامنگیر مسئولیت قبلی شان نیست.

می دانم گفتن از آموزش و پرورش و مسائل روزافزون آن، آب در هاون کوبیدن است. این آب نه سفت می گردد و نه دیگر به درد برطرف عطش می خورد؛ در همان هاون بو می گیرد و باید به دورش ریخت. اما انصافاً بهره وری از موقعیت های بعد از مسئولیت برای شیب دادن مسائل به ناکجاآباد ها هم جای تعجب و بلکه تاسف دارد.

لااقل تنها چیزی که در برابر آن هشدارِ (!) رییس فراکسیون فرهنگیان می توان گفت این که: جناب رییس! اگر در گذشته سکان داری در مقام وزیر آموزش و پرورش به هزار دلیل موجّه و علیرغم برنامه ریزی ها و کارشناسی ها و خون دل خوردن ها نتوانستید و یا نگذاشتند (!) به منویّات خود جامه عمل بپوشانید، اینک در مقام قانون گذاری و سیادت بر فراکسیون گسترده فرهنگیان در مجلس، اندکی بیش از دلمشغولی در سیاسات روزمرّه، به آموزش و پرورش برسید:

1-دولت را مکلف کنید - با انواع اولتیماتوم هایی که در نطق های پیش از دستور سخاوتمندانه خرج می گردد- به تأدیه و تسویه حقوق معوقه هزاران معلم.

2-در کمیسیون تلفیق به عنوان حامی فرهنگیان، کمی بیشتر چانه بزنید برای بودجه آموزش و پرورش.

3-حق معلم را به جای ارج گذاری های تشریفاتی و شعاری در یک روزِ نام گذاری شده، در دُرجِ شأن و مقامش دَرج کنید؛ و آنگاه آن چهل و پنج هزار کمبود نیرو، خود با لشکری انبوه تر برای ورود به کلاس ها التماستان خواهند کرد.