گذشته خوب، چندان خوب نبود، بلکه مملو از دشواری و بیماری و کثیفی و خطر بود! کتاب بیانه فناوری، انسان گرایی The Techno، Humanist Manifesto - بیست آمار

فصل اول: ماهی در آب

پیروزی علم، فناوری و صنعت بارها بازگو شده است. در طول چند قرن گذشته، داستان هایی از افزایش چشمگیر ثروت، کاهش فقر شدید و افزایش طول عمر به گوش می رسد. بهبودهای گسترده در آموزش و سوادآموزی نیز بخشی از این داستان هاست.

از بین رفتن مسائل روزمره

در کشورهای ثروتمند، مسائلی مانند فقر، مرگ و میر بچه ها و بی سوادی به ندرت به یاد مردم می آید. ماشین عظیمی که رفاه بی سابقه ما را تأمین می نماید، تقریباً نامرئی است. ما محصولات آن را می بینیم، اما به ندرت می پرسیم که از کجا آمده اند یا چگونه ساخته شده اند.

تغییرات در زندگی روزمره

ما می توانیم بدون هیچ فکری یک وعده غذا بخوریم، در حالی که خبرها را از تلفن هوشمندمان آنالیز می کنیم. بدون اینکه به ماشین آلات و فناوری های پشت این رفاه فکر کنیم، از لباس های متنوع و مقرون به صرفه استفاده می کنیم، و با یک حرکت ساده چراغ ها را روشن می کنیم. در گذشته، چنین راحتی هایی فقط برای ثروتمندان در دسترس بود.

فراموشی تاریخچه فناوری ها

ما فراموش نموده ایم که همه چیز باید اختراع می شد، حتی ساده ترین ابزارهای روزمره. بسیاری از امکانات زندگی مدرن ما، از قبیل زیپ، گیره کاغذ، سنجاق ایمنی و بسیاری دیگر، حاصل پژوهش ها و کوشش های طولانی مدت هستند. امکاناتی که اکنون بدیهی به نظر می رسند، زمانی نتایج کوشش های طاقت فرسا بودند.

نادیده گیری خطرات گذشته

زندگی در گذشته بسیار خطرناک و ناپایدار بود. قحطی، بیماری ها و بلایای طبیعی به طور مکرر رخ می دادند. در شهرها، بیماری هایی مانند آبله واقعیت زندگی بودند و مردم زیادی را از بین می بردند. مرگ و میر بچه ها به قدری بالا بود که در بعضی فرهنگ ها نوزادان تا چند هفته یا ماه نامگذاری نمی شدند.

ارج گذاری به پیشرفت های کنونی

ما در جهانی شگفت انگیز زندگی می کنیم و نباید آن را بدیهی بپنداریم. نباید فراموش کنیم که زندگی برای بیشتر افراد در گذشته چقدر سخت، کثیف و خطرناک بود. باید گاهی با تحسین و شگفتی به جهانی خود نگاه کنیم و از کسانی که پیش از ما آمدند، به خصوص دانشمندان، مخترعان و کارآفرینانی که برای ساخت این جهان کوشش کردند، قدردانی کنیم. این جهان و استاندارد زندگی که ما از آن بهره مندیم، هدیه ای است که آن ها برای ما به جا گذاشته اند. ما نمی توانیم این هدیه را به آن ها برگردانیم، اما می توانیم آن را به نسل های آینده منتقل کنیم و پیشرفت را ادامه دهیم تا جهانی بهتر برای آینده بسازیم.