گذار از جهنمِ درون - بیست آمار

گروهی سست و خسته ایم که میان درختان پیچ و تاب می خوریم این جمله آغازین سفر به دوزخ است. در همین جمله ابتدایی بلاتکلیفی، سردرگمی و ترس مستتر است. گروهی 9 نفره در دهکده کوهستانی زندگی می کنند که در واقع به آنجا پناه آورده اند. نمی دانیم چه کسانی هستند از کجا آمده اند و چرا؟ آنها دچار نوعی فراموشی هستند و نمی دانیم در گذشته چه زندگی داشته اند؟

راوی، دَن -که شخصیت اصلی داستان است، داستان را از زاویه دید اول شخص روایت می کند- از هوای خوش و خنک کوهستان و آرامش و سکوت آن می گوید و ما به نام مخاطب آن را به خوبی تجسم می کنیم؛ اما در پس روایتِ دَن درباره زندگی در آن کوهستان؛ اضطراب و تهدید در ما رخنه می کند. ترسی مرموز به سوی ما حرکت می کند و سپس ما را دربرمی گیرد.

این یک داستان، بکر و تازه است. سفر به دوزخ از جمله آثاری است که احتمالا از بین تمام رمان هایی که تا به امروز خوانده اید، موضوعی منحصربه فرد دارد؛ هرچند که نویسنده، در جایی اشاره کرده که در نوشتن آن نگاهی هم به سه گانه دانته (بهشت ، برزخ، جهنم) و بخش جهنم آن داشته است.

افرادِ ساکنِ دهکده کوهستانی، یکی پس از دیگری آنجا را ترک می کنند و به سوی شرق می فرایند. از این میان اما دَن نمی تواند آنجا را ترک کند؛ چرا که برادرش، هنوز در جایی است که او از آنجا گریخته است.

دَن تصمیم می گیرد در پی او برود و از اینجا سفر به دوزخ آغاز می شود...

سفر به دوزخ داستانی است، درباره گناه و روبروشدن انسان با گناهان خویش؛ و اما در این جهنمِ درون که گناه آن را برای انسان می سازد، تنها راه رسیدن به سرمنزل آرامش ابدی بخشش است.

در اینجا بخشش، نقطه مقابل گناه قرار می گیرد. دِینی که از دیگران بر گردن انسان است، همچون وزنه ای فولادی بر گردنش آویخته و او را در مغاکِ جهنم تاریک فرو می بلعد.

در بین حتی قربانیان هم نمی توانند آرام بگیرند و در برزخی ناپایدار زندگی می کنند و تا زمان بخشش به بهشت برین نمی رسند.

سفرِ دَن به دوزخ، برای نجات برادرش بسیار هولناک است. در این سفر بیابانهای سرد، رودهای خروشان، تاریکی دهشتناک ، دره های پُر از مه و هوایی سخت و سنگین لحظه ای آرامش برای او نمی گذارد.

برف شدت گرفت و من بیشتر در دل آن درختستان ِ غریب با سایه های نا متجانس فرورفتم. همه چیز دور سرم می چرخید. زمینِ پوشیده از چمن کم کم به سطحی مملو از چاله های یخ زده و سپس به تکه های بزرگ یخ تبدیل شد. درخت ها به نحوی اطراف آن برکه یخ زده و کم عمق روییده بودند؛ درخت هایی که بیشتر و بیشتر شبیه انسان های وحشت زده به چشم می آمدند؛ انگار سعی می کردند مرا از آنجا دور کنند؛ اشاره می کردند بروم و دیگر بازنگردم و به من هشدار می دادند. (از متن کتاب)

نویسنده این تصاویر را به قدری ملموس باز آفریده است که خواننده به راستی خود را در قعر جهنم مدفون می یابد.

متن نوشتار سرشار از تعلیق است . نویسنده لحظه ای خواننده را رها نمی کند و هر لحظه او را با اتفاقی پیش بینی نشده آشفته می کند.

بار دیگر به یاد غریبه ای افتادم که در دهکده بود. کسی که هیچ کس از وجودش خبر نداشت. زن بیگانه ای که در خانه ام بود و پشتم به لرزه افتاد. باید می رفتم سروگوشی به آب می دادم تا مطمئن شوم هنوز همان جا در حال استراحت است. اصلا نمی دانم چرا این قدر مایل بودم حضورش را از چشم همه پنهان کنم. (از متن کتاب)

در واقع خواننده از همه جا بی خبر! لحظه به لحظه همگام با شخصیت محوری همسفر دوزخ می شود؛ تا جایی که خود را در قعر جهنم می یابد. در این اثر خواننده با مفهوم بخشش و گناه رودررو می شود. هرچند کتاب به هیچ وجه جنبه مذهبی و تعلیمی ندارد، در هنگام خواندن سطور خواننده لحظه ای درنگ خواهد کرد و به زندگی و احوالات خود می نگرد و از خود خواهد پرسید آیا می توانم ببخشم؟

در جهنمی که شان ناماکر به روی کاغذ آورده است، از دیگ های جوشان و داد و فغان شکنجه جسمی گناهکاران خبری نیست؛ بلکه در آن سکوتی سنگین و هولناک حکم فرماست.

کتاب سفر به دوزخ در چاپ اول در سال 1400 با تیراژ 500 نسخه در 322 صفحه و با قیمت 73000 تومان از سوی انتشارات خوب منتشر شده است.