دردی به نام فراموشی، عواملی که ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهند - بیست آمار

به گزارش خبرنگار حوزه علم، فناوری و دانش بنیان گروه دانشگاه خبرگزاری خبرنگاران، آلزایمر یا بیماری فراموشی نوعی اختلال عملکرد مغزی است که در آن به تدریج توانایی های ذهنی فرد بیمار کاهش پیدا می نماید. در ابتدا اختلال حافظه درمورد وقایع اخیر رخ می دهد ولی به تدریج خاطرات قدیمی هم آسیب می بینند. تکرار یک سال، گم کردن وسایل، عدم توانایی خرید و پرداخت پول، فراموش کردن نام دوستان و آشنایان، مسیریابی اشتباه، افسردگی و عصبانیت از عوارض این بیماری به حساب می آیند.

اگرچه هنوز درمانی برای این بیماری وجود ندارد، محققان همچنان به درک بهتر آنچه موجب افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر می گردد، ادامه می دهند. تحقیق جدیدی که روی 396 مطالعه گوناگون اجرا شده، 10 عاملی که احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند، شناسایی نموده است.

سطح تحصیلات

سطح تحصیلات پایین تر با افزایش خطر ابتلا به بیماری آلزایمر همراه است. شواهد قبلی نشان می دهد که هرچقدر مدت زمان طولانی تری را صرف آموزش کنید، خطر ابتلا به زوال عقل کاهش می یابد. تحقیقات اجرا شده بر روی مغز افراد با سوابق تحصیلی مختلف نیز نشان داد که افرادی که بیشتر تحصیل نموده اند مغزهای سنگین تری دارند. ازآنجاکه بعضی افراد یک سوم وزن مغز خود را به دلیل زوال عقل از دست می دهند، ممکن است یک مغز سنگین تر آنها را انعطاف پذیرتر کند.

فعالیت شناختی

شواهد نشان می دهد که فعال نگه داشتن مغز نیز می تواند با زوال عقل مبارزه کند. فعالیت هایی مانند معماهای کلمه ای مغز شمارا تحریک می نمایند و می توانند ارتباط بین سلول های مغزی را تقویت نمایند. این اتصال در زوال عقل شکسته است.

جدیدترین مطالعه نشان می دهد که ما باید حتی در سنین بالا به فعال نگه داشتن مغز خود ادامه دهیم. مطالعات دیگر نیز معتقدند که به چالش کشیدن مغز، شانس ابتلا به زوال عقل را کاهش می دهد.

فشارخون بالا در میان سالی

مدت هاست این موضوع ثابت شده که قلب سالم با یک مغز سالم مرتبط است. مطالعه کنونی نشان می دهد فشارخون بالا در سنین میان سالی خطر ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد. شیوع بیشتر بیماری قلبی در مبتلایان به فشارخون بالا، روی خون رسانی و تأمین مواد مغذی به مغز آنها تأثیر می گذارد. درنتیجه کاهش خون رسانی به مغز با آلزایمر مرتبط است.

افت فشارخون

این مطالعه همچنین افت فشارخون را به عنوان یک عامل خطرناک قلمداد می نماید. این شرایط زمانی رخ می دهد که شخصی هنگام ایستادن یا دراز کشیدن، فشارخون پایین را تجربه می نماید. ازآنجاکه بدن قادر نیست در هنگام تغییر شرایط قرارگرفتن، خون رسانی کافی به مغز را انجام دهد، درنتیجه این امر می تواند موجب تضعیف طولانی مدت فعالیت مغز گردد. بنابراین اکسیژن کافی به مغز نمی رسد و باعث افزایش خطر زوال عقل می گردد.

دیابت

این مطالعه نشان داد که دیابت با بروز بالاتر آلزایمر همراه است. ازآنجاکه دیابت بدن ما را قادر به تنظیم صحیح انسولین نمی نماید، این امر نحوه ارتباط سلول های مغز و عملکرد حافظه را تغییر می دهد. درواقع این دو در بیماری آلزایمر مختل شده اند.

انسولین برای بدن لازم است، زیرا توسط جذب قند خون به کبد، چربی و ماهیچه ها، می تواند متابولیسم کربوهیدرات ها، چربی ها و پروتئین را تنظیم کند. به نظر می رسد بیماری آلزایمر توانایی مغز در واکنش به انسولین را مختل می نماید.

شاخص توده بدنی (BMI)

این شاخص، سنجشی آماری برای مقایسه وزن و قد یک فرد است. این شاخص میزان چاقی را اندازه گیری نمی نماید بلکه ابزاری است تا سلامت وزن فرد با توجه به قدش تخمین زده گردد.

این مطالعه نشان می دهد شاخص توده بدنی بالاتر (BMI) در افراد زیر 65 سال، با افزایش خطر زوال عقل مرتبط است. طبق این مطالعه، شاخص توده بدنی بین 18.5 تا 24.9 برای افراد زیر 65 سال مناسب است. به عبارتی دیگر وزن سالم ممکن است خطر زوال عقل را کاهش دهد. بااین وجود کمبود وزن در سن میان سالی می تواند خطر زوال عقل را افزایش دهد. تصور می گردد که آمیزه ای از ژنتیک، بیماری های قلبی عروقی و التهاب، همه در ارتباط بین BMI و زوال عقل نقش دارند.

ترومای سر (Head trauma)

آسیب وارد آمده به ناحیه سر در اثر جسم خارجی، ترومای سر می گویند. شواهد روشنی وجود دارد که نشان می دهد ضربه به سر مانند ضربه مغزی، یک عامل خطر است، و می تواند در ایجاد زوال عقل نقش داشته باشد. این ارتباط برای اولین بار در سال 1928 مشاهده شد. تعیین است که آسیب مغزی در اثر ضربه به سر، شبیه به زوال عقل است. این امر باعث می گردد تا افراد بیشتر در معرض آسیب های بعدی زوال عقل باشند.

افزایشهوموسیستئین خون

مقادیر بالای هموسیستئین شیمیایی خون نیز یک عامل خطرناک است. هموسیستئین یک اسیدآمینه طبیعی است که در فراوری مکانیسم های دفاعی بدن ما نقش دارد، ازجمله آنتی اکسیدان هایی که از آسیب سلولی جلوگیری می نمایند.

افزایش سطح هموسیستئین خون در افراد مبتلابه زوال عقل برای اولین بار در سال 1998 گزارش شد. از آن موقع مطالعات نشان داده اند که کاهش سطح هموسیستئین ممکن است از مغز در مقابل آلزایمر محافظت کند.

مطالعات حیوانی نیز نشان می دهد افزایش سطح هموسیستئین به سلول های مغزی آسیب میزند. مصرف بیشتر اسیدفولیک و ویتامین B12 می تواند سطح هموسیستئین را کاهش دهد و درنتیجه ممکن است خطر زوال عقل را کاهش دهد.

افسردگی

کسانی که آلزایمر دارند همچنین اغلب از افسردگی رنج می برند، اگرچه هنوز تعیین نیست افسردگی باعث آلزایمر می گردد یا فقط یک نشانه بیماری است. بااین حال، بسیاری از شواهد تأیید می نمایند که افسردگی واقعاً یک عامل خطر ابتلا به آلزایمر است. تحقیقات حتی ارتباطی بین تعداد دوره های افسردگی و خطر بیشتر را نشان داده است.

افسردگی درواقع سطح مواد شیمیایی مضر در مغز ما را افزایش می دهد. عدم تعادل در این مواد شیمیایی می تواند منجر به از بین رفتن سلول های مغزی گردد. درنتیجه این امر احتمال ابتلا به آلزایمر را افزایش می دهد.

استرس

استرس نیز به عنوان یک عامل خطر برای آلزایمر شناخته شده است. استرس طولانی مدت سلول های ایمنی بدن ما را هدف قرار می دهد، که در حفظ زوال عقل مهم هستند. به ویژه، هورمون کورتیزول در استرس نقش دارد و می تواند بر حافظه تأثیر بگذارد. بنابراین کاهش استرس و سطح کورتیزول می تواند شانس ابتلا به زوال عقل را کاهش دهد.

اگرچه ممکن است این یافته ها متقن به نظر نرسند، اما بعضی از این عوامل را می توان با تغییر در شیوه زندگی مدیریت یا اصلاح کرد. درواقع فعالیت ورزشی، رژیم غذایی سالم، فعال بودن ازنظر اجتماعی و انجام فعالیت های ذهنی می تواند در پیشگیری از بیماری آلزایمر بسیار مؤثر باشد.

4112/